Na het lezen van Het Amazoneverbond gebeurt het nog wel eens dat mensen willen weten of het een waargebeurd verhaal is. Mijn antwoord is dan altijd dat alles in het boek echt is en bestaat, maar dat ik het verhaal heb verzonnen. De standaardreactie daarop is natuurlijk: “daar schiet ik lekker wat mee op!”
Dus om u alvast wat verder te helpen, zal ik wat scenes uit het boek verifieerbaar voor u maken. Ik toon u met andere woorden waar wat gebeurt. Dit keer de crimescene waar Het Amazoneverbond mee opent. Even wat citaten en de foto’s die daar bij horen:
Bij de toegangsdeur tot de bouwplaats waren mannen in witte pakken bezig met het verzamelen van sporen. John bleef op veilige afstand en zorgde ervoor dat hij niets aanraakte. Een van de maanmannetjes kwam naar hem toe.
‘Dikke schakelketting met solide slot, doorgeknipt met een betonschaar, moet een zwaar en professioneel ding geweest zijn,’ sprak hij. ‘De schaar is nergens te vinden maar het barst hier van de sporen. Hier bij de deur alleen al zitten tientallen afdrukken. Waarschijnlijk voornamelijk van bouwvakkers die vanochtend deze deur hebben gebruikt om binnen te komen.’
‘Verder nog iets?’
‘Urinesporen van uitgaanspubliek dat dit donkere hoekje heeft gebruikt om bier te lozen vannacht. Het is hier gewoon een openbaar toilet, man! Maar goed, we zullen de afdrukken natuurlijk allemaal verzamelen en beoordelen. De urine jagen we wel door de DNA-database. Vanmiddag heb je een rapportje in je mail. Gezien het slachtoffer is er haast bij, neem ik aan?’
‘Oké, mijnheer Harthout. Dank u wel zover. Ik stuur zo iemand bij u langs om de beelden van de beveiligingscamera’s op te halen. Wilt u mij bellen als u nog iets te binnen schiet? Dat zou ons enorm helpen. Hier heeft u mijn kaartje.’
De uitvoerder pakte het visitekaartje aan en liep terug naar de bouwkeet terwijl hij over zijn schouder riep: ‘Die groene bouwkeet, tweede verdieping. Daar kun je me vinden.’
Volg Ad van de Lisdonk: